RaistLin'in Karalama Defteri

-Arda: Alo! Kanka naber? -Raist: İyi, senden naber kanka? -Arda: İyiyim. Kanka noldu bu seneki tatil işi? Gitmiyor muyuz Kumbağ'a bu sene? -Raist: Kanka fakirim bu sene. Gidebilecek para yok. -Arda: Yapma kanka ya! Evde mi geçireceğiz tatili? Ayarlarsın bişiler? -Raist: Oğlum ben dünden hazırım tatile ama; gerçekten para yok. Üstelik Özgür ile Mehmet ne diyorlar? Onlarda gelecekler mi? -Arda: Sen bir "he" de onları ayarlarız. -Raist: Ya, kanka inan buradan senin eve gelecek param yok desem yeridir yani :) -Arda: Ayarlarız, ayarlarız bir şeyler.. -Raist: İyi bakalım. Sen bir konuş; duruma göre bir şeyler yaparız artık.. -Arda: Oke kanka! Hadi görüşürüz sonra.. -Raist: Görüşürüz.. Ne kadar fakir olsam da arkadaşlarım sağ olsunlar; toparladık bir şeyler, yaptık planları koyulduk yola. Bu durumu hemen hemen her yaz tekrarlıyorduk. Ben, Arda, Özgür ve Mehmet yazın bir haftasını mutlaka beraber Kumbağ'da ya bir tanıdığın yazlığında ya ki...

Uykuyu çok seven biriyim. Her ne kadar son zamanlarda 8 saat uykudan 6 saate falan düşürmeye çalışsam da olmuyor bir türlü. Ertesi gün mutlaka telafi ediyor kendini. Ama bir ara uyumak istemiyordum resmen. Korkudan falan değil. Uykuda dinleceğime daha çok yoruluyordum.. Yatıyorum yatağa; şöyle hafiften dalıyorum; sanki yavaş yavaş bir oyun ekranına geçiyorum. Önde ben, arkada siyah bir köpek ekrana yerleştirilmişiz. Start tuşuna basılmış gibi köpek bir başlıyor peşimden koşmaya, tabi bende kaçmaya. Dağ, tepe, bayır, apartman, teller meller , engel diye bir şey bizim için yok. Şehrin bir ucundan diğerine koşturuyoruz. Powell, Süreyya falan da kimmiş benim yanımda :) Onun nefesi topuğumda, kaptı kapacak şekildeyiz. Allah'tan rüyadayız da nefessiz kalma diye bir dert yok. Saniye kaybetsem parça pinçik etcek beni :) Tam böyle ağzını açıp kapmaya yelteniyor; çat diye uyanıyorum. Bir kalkıyorum nefes nefeseyim; gerçekten koşmuş gibi. Tamam diyorum zaten; bugün daha spor yapmaya gerek...