Kovalamaca Rüya Rekoru
Uykuyu çok seven biriyim. Her ne kadar son zamanlarda 8 saat uykudan 6 saate falan düşürmeye çalışsam da olmuyor bir türlü. Ertesi gün mutlaka telafi ediyor kendini. Ama bir ara uyumak istemiyordum resmen. Korkudan falan değil. Uykuda dinleceğime daha çok yoruluyordum..
Yatıyorum yatağa; şöyle hafiften dalıyorum; sanki yavaş yavaş bir oyun ekranına geçiyorum. Önde ben, arkada siyah bir köpek ekrana yerleştirilmişiz. Start tuşuna basılmış gibi köpek bir başlıyor peşimden koşmaya, tabi bende kaçmaya. Dağ, tepe, bayır, apartman, teller meller , engel diye bir şey bizim için yok. Şehrin bir ucundan diğerine koşturuyoruz. Powell, Süreyya falan da kimmiş benim yanımda :) Onun nefesi topuğumda, kaptı kapacak şekildeyiz. Allah'tan rüyadayız da nefessiz kalma diye bir dert yok. Saniye kaybetsem parça pinçik etcek beni :) Tam böyle ağzını açıp kapmaya yelteniyor; çat diye uyanıyorum. Bir kalkıyorum nefes nefeseyim; gerçekten koşmuş gibi. Tamam diyorum zaten; bugün daha spor yapmaya gerek yok. Günlük sporumu fiziksel olarak hiç koşmadan yaptım :) Neyse bu rüyayı da böyle atlattık derken o gün geçiyor ve tekrar uyku vakti geliyor. Gene şöyle bir dalarken ana bir de ne göreyim gene o köpek :) Sanki rüya dünden "pause" edilmiş gibi. Allah'ım gene koştur koştur; bütün şehri turla. Zıpla, Atla, takla at, amuda kalk vs vs.. Süper kahraman Mario gibiyim :p ve gene tam beni topuğumdan kapacakken, uyanış.. Bu heyecan tam böyle bir hafta sürdü. Ama sonuç yakalamayadı :)
Neyse dediğim gibi durum bir hafta sürdü ve geçti. Aradan ne kadar zaman geçti hatırlamıyorum ama bir gece gene bir baktım gene o köpek :) Gördüğüm andaki ilk tepki "Haydeee :)", ikincisi "Allah'ım suçum neydi benim ya? :)" diyerek gene başladık koşturmaya. Birkaç gün gene böle sürdü; ama bir gün ufak da olsa bir parça benden koparmayı başardı ve bitti o rüya. Ondan sonra gördüğümü hatırlamıyorum. Ama çok zoruma gitmişti, ufak da olsa paçayı kaptırmak. Hem o kadar direnmiştim, o kadar kaçış boşa gitti. Hem de yenilgiyi pek hazmeden biri değilim :)
RaistLin
Yatıyorum yatağa; şöyle hafiften dalıyorum; sanki yavaş yavaş bir oyun ekranına geçiyorum. Önde ben, arkada siyah bir köpek ekrana yerleştirilmişiz. Start tuşuna basılmış gibi köpek bir başlıyor peşimden koşmaya, tabi bende kaçmaya. Dağ, tepe, bayır, apartman, teller meller , engel diye bir şey bizim için yok. Şehrin bir ucundan diğerine koşturuyoruz. Powell, Süreyya falan da kimmiş benim yanımda :) Onun nefesi topuğumda, kaptı kapacak şekildeyiz. Allah'tan rüyadayız da nefessiz kalma diye bir dert yok. Saniye kaybetsem parça pinçik etcek beni :) Tam böyle ağzını açıp kapmaya yelteniyor; çat diye uyanıyorum. Bir kalkıyorum nefes nefeseyim; gerçekten koşmuş gibi. Tamam diyorum zaten; bugün daha spor yapmaya gerek yok. Günlük sporumu fiziksel olarak hiç koşmadan yaptım :) Neyse bu rüyayı da böyle atlattık derken o gün geçiyor ve tekrar uyku vakti geliyor. Gene şöyle bir dalarken ana bir de ne göreyim gene o köpek :) Sanki rüya dünden "pause" edilmiş gibi. Allah'ım gene koştur koştur; bütün şehri turla. Zıpla, Atla, takla at, amuda kalk vs vs.. Süper kahraman Mario gibiyim :p ve gene tam beni topuğumdan kapacakken, uyanış.. Bu heyecan tam böyle bir hafta sürdü. Ama sonuç yakalamayadı :)
Neyse dediğim gibi durum bir hafta sürdü ve geçti. Aradan ne kadar zaman geçti hatırlamıyorum ama bir gece gene bir baktım gene o köpek :) Gördüğüm andaki ilk tepki "Haydeee :)", ikincisi "Allah'ım suçum neydi benim ya? :)" diyerek gene başladık koşturmaya. Birkaç gün gene böle sürdü; ama bir gün ufak da olsa bir parça benden koparmayı başardı ve bitti o rüya. Ondan sonra gördüğümü hatırlamıyorum. Ama çok zoruma gitmişti, ufak da olsa paçayı kaptırmak. Hem o kadar direnmiştim, o kadar kaçış boşa gitti. Hem de yenilgiyi pek hazmeden biri değilim :)
RaistLin
Yorumlar
Yorum Gönder